Tradycyjnie, jak co roku w Domu Artystów Weteranów w Skolimowie odbyło się Wigilijne spotkanie. Wśród zaproszonych gości znaleźli się między innymi, Ewa Wiśniewska, Ewa Florczak, Barbara Burska, Joanna Rawik, prof. Aleksandra Kuligowska, ale też przedstawiciele władz samorządowych i państwowych -Wiceminister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Wanda Zwinogrodzka oraz Doradca Prezydenta RP, Prezes RDC Tadeusz Deszkiewicz . Korzystając z ich obecności uhonorowano odznaczeniami członków Stowarzyszenia. Pan Tadeusz Deszkiewicz wręczył przyznany przez Prezydenta Andrzeja Dudę, Złoty Krzyż Zasługi, emerytowanej Dyrektor DAW Grażynie Grałek. Pani Minister Wanda Zwinogrodzka Odznaczyła Medalem ,,Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, b. Prezesa ZG ZASP Kazimierza Kaczora – Złoty Medal, Ewę Serwę – Galię – Brązowy Medal, Marlenę Miarczyńską – Brązowy Medal, Ewę Florczak – Brązowy Medal, Barbarę Majewską-Żuromską – Brązowy Medal i Karola Stępkowskiego Brązowy Medal. Ceremonię prowadził Prezes Krzysztof Szuster, który po świątecznym obiedzie, wcielił się również w rolę Świętego Mikołaja i zajeżdżając saniami zaprzężonymi w parę koni pod okna jadalni DAW, rozdał mieszkańcom drobne upominki. Oprawę muzyczną zapewnił Mariusz Wawrzyńczyk.

Wszystkim gościom serdecznie dziękujemy. Dziękujemy również Pani Dyrektor DAW Ewie Jagiele i wszystkim pracownikom za wspaniałe przyjęcie.

fot. Maciej Gołaszewski/Eastnews

8.I.1942 – 16.III.2022

Z żalem zegnamy zmarłego dzisiaj Włodzimierza Nowaka, absolwenta PWSFTviT w Łodzi, aktora teatrów: im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Współczesnego we Wrocławiu, Dramatycznego w Elblągu, oraz warszawskich scen: Komedii, Na Woli, Kwadrat.

Zadebiutował w Kaliszu wcielając się w postać Ryszarda w „Henryku VI na łowach” Wojciecha Bogusławskiego, w reżyserii Marii Wiercińskiej. Na scenie był Parysem w „Troilusie i Kresydzie”, głównym bohaterem w „Romeo i Julii”, czy Sir Andrzejem Chudogębą w „Wieczorze Trzech Króli” Szekspira, Adolfem Fryderykiem i Policjantem w „Fizykach” Durrenmatta, Żebrakiem ulicznym i Robertem „Piłą” w „Operze za trzy grosze” Brechta, Reporterem w „Pluskwie” Majakowskiego i Edmundem w „Damach i huzarach” Fredry, Tezeuszem w „Porwaniu Amazonek” Levy’ego, Kawalerem des Grieux w „Historii Manon Lescaut” Brodowicza i Leliuszem w sztuce „Wartogłów” Moliera, Hansem w „Rodzinie” Słonimskiego, Zyzolem w „Rozmowach przy wycinaniu lasu” Tyma, czy Jerzym Brodem w sztuce „Dwaj panowie B.” Hemara.

Grał u Jerzego Waldena, Aliny Obidniak, Jitki Stokalskiej i Jana Skotnickiego, Zbigniewa Sawana, Krystyny Sznerr i Edwarda Dziewońskiego, Andrzeja Zaorskiego, Jana Kobuszewskiego, czy Andrzeja Strzeleckiego, reżysera „Piosenek i wierszy sercem… Kabaret Ref-Rena”, programu przedstawionego w Teatrze Polskim ZASP w Londynie.

Wystąpił w kilkudziesięciu filmach; pierwszym były „Kolorowe pończochy” Janusza Nasfetera i rola Romka. Pisarzem księcia Ossolińskiego był w „Panience z okienka”, Krzyżakiem Karolem w „Pierścieniu księżnej Anny” i Zygmuntem III Wazą w „Zaczarowanym podwórku” Marii Kaniewskiej, Romkiem w „Milionie za Laurę” Hieronima Przybyła, Jackiem w „Kardiogramie” Romana Załuskiego, Przyjacielem Balzaka w „Wielkiej miłości Balzaka” Wojciecha Solarza, Arcyksięciem Masymilianem w „Sanatorium pod klepsydrą” Jerzego Wojciecha Hasa, Kramerem w „Wedle wyroków twoich” Jerzego Hoffmana, czy recytatorem wiersza podczas uroczystego wręczania paszportów w „Misiu” Stanisława Barei.

W jednym z wywiadów wspominał: „W 1952 roku, kiedy miałem 10 lat, w Łódzkiej Hali Sportowej odbyły się występy, podczas których sprzedawano cegiełki na Dom w Skolimowie (…), którego utrzymanie wsparłem wówczas kwotą 10 zł. Przez wiele lat myśl o nim za mną chodziła, aż gdy w latach 90. objąłem szefostwo impresariatu Fundacji Kultury Europejskiej w Chicago, namówiłem Kazimierza Kaczora, ówczesnego prezesa ZASP, by Związek objął nasze przedstawienia patronatem. Część dochodu przeznaczona została na Skolimów”.

Nie mógł wtedy przewidzieć, że to miejsce stanie się na kilka lat ostatnim w jego ziemskiej podróży, która właśnie się dokonała…

Zamontowana w Domu Artystów Weteranów – farma fotowoltaiczna, będzie dostarczała mieszkańcom ośrodka dużo dobrej energii na lata. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie ogromne wsparcie finansowe, jakiego udzielił Jacek Flur, aktor i reżyser (dzisiaj już nieżyjący), ówczesny mieszkaniec DAW w Skolimowie, artysta uhonorowany za ten dar tytułem Dobrodzieja DAW.

Dzięki dotacji Kancelarii Prezesa Rady Ministrów zakupiony został agregat prądotwórczy, niezbędny do prawidłowego funkcjonowania ośrodka. Jesteśmy ogromnie szczęśliwi i wdzięczni za okazane wsparcie, bowiem zakupione urządzenia zagwarantują DAW w Skolimowie bezpieczeństwo energetyczne na wypadek przerwy w dopływie energii elektrycznej, co jest szczególnie ważne dla funkcjonującej w naszym domu części „szpitalnej”.

Z wielkim żalem i smutkiem żegnamy Barbarę Krafftównę, która pozostając do ostatnich chwil wśród swoich przyjaciół w Domu Artystów w Skolimowie, odeszła dziś w nocy.

Barbara Krafftówna narodziła się jako aktorka w Krakowie. Będąc absolwentką działającego  przy Starym Teatrze Studia Dramatycznego Iwo Galla, przemierzyła z nim niemal cały kraj. W Gdyni zadebiutowała rolą  Rybaczki w „Homerze i Orchidei” Tadeusza  Gajcego, wcieliła się także w postać Kasi w „Jak wam się podoba” Szekspira, Haneczki w „Weselu” Wyspiańskiego, czy Klary w „Pigmalionie” Shawa. Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi, to choćby Waria w „Wiśniowym sadzie” Czechowa. Kolejny artystyczny przystanek, Wrocław, zaowocował postaciami: Klary we fredrowskich „Ślubach panieńskich”, Elizy w molierowskim „Skąpcu”, czy Maszy w „Magazynie mód” Kryłowa, stworzonymi na deskach Teatrów Dramatycznych. W 1953 roku na stałe zakotwiczyła w Warszawie, grając w Teatrze Nowej Warszawy oraz teatrach: Komedia, Dramatycznym, Narodowym, Syrenie i Współczesnym, zyskując tu uznanie i sympatię widzów, którzy oklaskiwali jej Pernette Laprade w „Szczęśliwych dniach” Pugeta, tytułowe postaci: „Iwonę, księżniczkę Burgunda” Gombrowicza i „Księżniczkę Turandot” Gozziego, Lizę w sztuce „Pan Puntila i jego sługa Matti” Brechta, Zerzabellę w „Paradach” Potockiego, Abigail w „Procesie z Salem” wg „Czarownic z Salem” Millera, Zosię w „W małym dworku” Witkiewicza, Laurę w „Indyku” Mrożka, Olgę w „Letnikach” Gorkiego, Tytanię w „Śnie nocy letniej”, Alicję w „Play Strondberg” Durrenmatta, Lady Macbett, Lady Duncan i Wiedźmę w spektaklu „Macbett” Ionesco.

Współpracowała z reżyserami, wśród których, m.in.: Maria Wiercińska, Edmund Wierciński, Stanisław Bugajski, Halina Mikołajska, Konrad Swinarski, Wanda Laskowska, Ludwik Rene, Kazimierz Dejmek, Izabela Cywińska, Andrzej Wajda, Erwin Axer i Jerzy Kreczmar.

Planowany na kilka miesięcy wyjazd do USA, gdzie miała zagrać tytułową postać w „Matce” Witkiewicza, przedłużył się o dekadę i zaowocował reżyserią „Kramu z piosenkami” Schillera, współpracą ze studentami Szkoły Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej w Los Angeles, rolą Hrabiny Kotłubaj w „Biesiadzie u hrabiny Kotłubaj” oraz Alicji w „Medytacjach o dziewictwie” wg Gombrowicza.

Powrót do kraju okazał się szczęśliwy a czas gęsto wypełniony artystycznymi wydarzeniami. Warszawska publiczność miała możliwość podziwiać aktorkę jeszcze w kilku sztukach. Teatr Dramatyczny powierzył jej rolę tytułowej „Alicji w krainie czarów” Carrolla w reżyserii Pawła Miśkiewicza, Teatr Syrena – Elizabeth Hatfield w „Jesiennych manewrach” Coke’a w reżyserii Krzysztofa Szustera, a Och-Teatr – Pani Wilberforce w „Trzeba zabić starszą panią” Linehana, spektaklu zrealizowanym pod okiem Cezarego Żaka.

W 2006 roku, z okazji jubileuszu sześćdziesięciolecia pracy artystycznej aktorki, Józef Opalski wyreżyserował na scenie Teatru Muzycznego w Gdyni, specjalnie na tę okoliczność napisany przez Remigiusza Grzelę monodram – „Błękitny diabeł”. Dwa lata później publiczność zachwyciła się postacią Anastazji w „Oczach Brigitte Bardot”, sztuki napisanej przez tego samego autora i zagranej na deskach Teatru na Woli. Współpraca tych dwojga artystów przerodziła się w serdeczną przyjaźń, a ta znalazła swe odbicie w książce „Krafftówna w krainie czarów”, która posłużyła za kanwę scenariusza dokumentu o tym samym tytule, zrealizowanego przez zespół: Remigiusz Grzela, Maciej Kowalewski i Piotr Konstantinow,  święcącego od paru miesięcy tryumfy na pokazach i festiwalach filmowych, wielokrotnie w obecności samej bohaterki.

Choć to teatr był chyba najważniejszy w życiu aktorki, nie można pominąć wielu ról zagranych w filmach: „Upał” i „Nikt nie woła” Kazimierza Kutza, „Popiół i diament” Andrzeja Wajdy, „Rękopis znaleziony w Saragossie”, „Złoto” i „Szyfry” Hasa, serial „Czterej pancerni i pies” Konrada Nałęckiego, „Przygody pana Michała” Pawła Komorowskiego, „Ich dzień powszedni” Aleksandra Ścibora-Rylskiego, „Przygoda z piosenką” Stanisława Barei, „Książę sezonu” Witolda Orzechowskiego, „Kłopotliwy gość” Jerzego Ziarnika, „Skutki noszenia kapelusza w maju” Krystyny Krupskiej-Wysockiej i wielu innych, ale przede wszystkim tej nagrodzonej przez jury Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w San Sebastian – dramatycznej postaci Felicji w przejmującym obrazie „Jak być kochaną” Wojciecha Hasa.

Popularność przyniósł aktorce nie tylko teatr, czy film, ale też radio, estrada i telewizja a w niej dziesiątki spektakli Teatru Telewizji oraz cykliczny, niezapomniany Kabaret Starszych Panów i całe mnóstwo znakomitych piosenek, którymi bawiła, straszyła, rozśmieszała. Jak często się nimi posługujemy opisując codzienność: „a poza tym nic na działkach się nie dzieje”, „w czasie deszczu dzieci się nudzą”, „przeklnę cię” i wiele innych.

W 2007 roku została laureatką Konkursu Mistrz Mowy Polskiej dołączając do grona Kapituły przyznającej laury kolejnym nagradzanym tym zaszczytnym wyróżnieniem, a wynikające z tego tytułu obowiązki wykonywała z wielką uczciwością i oddaniem.

Nie były jaj obce zawodowe kontakty z młodym pokoleniem, z którym dzieliła się swoją wiedzą i doświadczeniem grając u studentów reżyserii w ich pracach semestralnych, etiudach filmowych, czy też biorąc udział w spotkaniach-wykładach o sztuce. Ciągle głodna i ciekawa świata i ludzi, nie stroniła od odbywających się na terenie całej Polski spotkań z  publicznością, połączonych z mini recitalami, traktując najmniejszą nawet widownię z należnym jej szacunkiem.

W listopadzie mieliśmy celebrować Jubileusz siedemdziesięciolecia pracy artystycznej aktorki. Los zdarzył inaczej.

Żegnaj Droga Pani Barbaro! Na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci.

Otrzymane przez aktorkę nagrody, medale i odznaczenia:

1949 – Nagroda Artystyczna Wybrzeża Gdańskiego za rok 1948
1962 – Srebrna Maska w plebiscycie „Expressu Wieczornego”
1962 – San Francisco – Międzynarodowy Festiwal Filmowy – Złote Wrota, nagroda za rolę Felicji w filmie „Jak być kochaną”
1963 – Złota Maska w plebiscycie Expressu Wieczornego
1963 – nagroda ministra kultury i sztuki II stopnia za rolę Felicji w filmie „Jak być kochaną”
1963 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
1964 – Srebrna Maska w plebiscycie „Expressu Wieczornego” na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych
1965 – nagroda Komitetu d/s PRiTV za wybitne osiągnięcia aktorskie w programach rozrywkowych telewizji
1971 – druga lokata w filmowym konkursie „Panoramy Północy” na najpopularniejszą parę aktorską (wraz z Janem Englertem)
1975 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w dziedzinie teatru
1982 – Rzeszów – XXI RST – najlepsza aktorska Spotkań
1982 – Opole – VIII OKT – nagroda za rolę Lulu w „Skizie” w Teatrze Dramatycznym w Warszawie
1986 – Nagroda pisma „Drama Loque” za najlepszą kreację aktorską w „Matce” Witkacego w reż. Leonidasa Dudarewa w Los Angeles
1987 – Honorowa Odznaka Towarzystwa Polonia
1990 – Kraków – XXVII MFFK – wyróżnienie dziennikarzy za rolę w filmie „How to be American” w reż. Krzysztofa Przykuckiego
2006 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
2006 – Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis
2007 – Warszawa – Tytuł Mistrza Mowy Polskiej
2008 – Warszawa – Feliks Warszawski za najlepszą drugoplanową rolę żeńską – za rolę Matki w przedstawieniu „Peer Gynt” w reż. Pawła Miśkiewicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie
2016 – Gdańsk – Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni
2018 – Wielka Nagroda Festiwalu Dwa Teatry w Sopocie za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Telewizji
2018 – Medal 100-lecia ZASP
2019 – Platynowy Szczeniak za wybitne osiągnięcia w aktorstwie filmowym na 8. Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa we Wrocławiu
2019 – Medal Merito de Wratislavia – Zasłużony dla Wrocławia
2019 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
2019 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi dla polskiej kultury, za wkład w rozwój sztuki teatralnej i filmowej”